கொங்கு வேளாள கவுண்டர்

Apart from my own ,the content of this blog are taken from Several websites. To give a consolidated information for our community.

Kongu Vellala Gounders are one of the earliest inhabitants of South India living in the North Western part of Tamil Nadu with agriculture as their occupation. Among the many other meanings the word “Kongu” has, the most acceptable ones are “honey” and “dense forest”. The ancient Sangam Literature ‘Pathirruppathu’ refers to the Kongu region.

An English Traveller Buchanan on his mission to collect data on the agricultural production and the irrigation system of South India. In the early 19th Century speaks of Roman Coins available in plenty at many places in the Kongu region including Pollachi and its surrounding areas. This indicates the trade relations the Kongu region had with the Roman empire during the 1st Century B.C. There were also two highways connecting West and East Coast through the Kongu Nadu.

The Kongu region was a political no man’s land. It had never been a part any of the empires of ancient Tamil Nadu. Known for its dense forests and enormous mineral wealth, it had been a battle ground for many of the Kindgoms bordering it. The Rattas, the Gangas (405-460 A.D.) the Talakkad Gangas (610-725 A.D.) the Kongu Cholas, the Nayakas and the British had used the Kongu soil to exhibit their war supremacy.

The Kongu Velallas are a family oriented and clan oriented people. They are initially nomadics with less number of clans and gradually settled down in plains irrigating them by sheer had work and their clans increased over the years when they occupied more and more areas. The Vettuvas were their traditional rivals. Hunting is the main occupation of the Vettuvas. It is nothing but natural that the Vellalas had to face the resistance of Vettuvas in making the forest land cultivable. Now Vettuva Gounders are one of the sub-sects of Gounders including Nattu Gounder, Kurumba Gounder and Urali Gounder. Known for protecting self respect, many a Kongu Chiafrain had defied the commands of empires. Even the Cholas could’nt fully bring Kongu under their control.

A Vellala is basically an agriculturist. The whole family works in the field from early morning till evening. Land is God to him and his entire life-cycle centers only around land. Kongu Vellalas have a distinct social structure. The community has many sub-divisions called ‘Kulam’ ‘Koottam’ or ‘Kudi’. A ‘Kulam’ may mean a family, lineage, caste folk etc. A ‘Koottam’ is swarm, group, association, assembly etc. A ‘Kudi’ denotes family, descent, caste, mansion etc. All the terms are synonymous with each other. These are also totems and these totems have symbols. Each ‘Kulam’ or ‘Kottam’ is named after bird (Antuvan) fish (Avuriyan) tree (Oodaalan), flower (Araiyan) and parts of the human body.

The word Gounder is believed to have originated from the word Kamindan which is found in insceiption belonging to the Hoysala’s. The Kannada word had found its way to other insceiptions found all over the Kongu region. A Kamindan is a cattle breeder. The sanctity attached to cattle breeding by the Kongu Vellalas even to-day can be seen when they call their chief festival Pongal as “Patti Nombi”. These Kamindans are believed to have migrated from the Kolar region of Karnataka. The Vokkaligas of Karnataka and the Kongu Vellala Gounders of Tamil Nadu have many social and cultural similarities.

The Kongu culture is reflected more in its folklore. Folklore is an archive of human civilization. It consists of customs, beliefs, value systems, festivals and rituals of a Community. It also reflects its greatness and short comings. Kula Puranams are the chief folkloristic expressions found in many communities in South India.‘Annanmar Kathai’ is the national literature of Kongu Nadu. It was popularized by Sakthikkanal at the regional level and by American Anthropologist Brenda E.F. Beck at the international level. Kunnudiak Kavundan, Thamarai Naachiar, Poonar, Sangar and Thangam represent the kindo of human beings we see in every age & in every society. The valour’ heroisam, social concern & the sacrifice of the brothers Ponnar Sangar still inspire and guide thousands of people living in and outside Kongu region. Visiting Valanadu Fort - where the Brothers are believed to have lived and ruled, Virappur - where Peria Kandi Amman Temple the clan deity of Annanmars is located and Padugalam where the sister Thangam revived her dead brothers with her divine power is considered to be a holy task culting across caste and creed.

வரலாறு

தீரன் சின்னமலை ஓடாநிலை மணிமண்டபம்

தீரன் சின்னமலை
தீரன் சின்னமலை (ஏப்ரல் 17, 1756 - ஜூலை 31, 1805) இந்திய விடுதலைப் போராட்ட வீரர் ஆவார். இவர் கொங்கு நாட்டின் முதல் விடுதலைப் போராட்ட வீரர்.

இன்றைய ஈரோடு மாவட்டத்தில் காங்கயம் அருகில் மேலப்பாளையம் என்னும் சிற்றூரில் ஏப்ரல் 17, 1756 அன்று பிறந்தவர். அவரின் தந்தையார் பெயர் ரத்னசாமி கவுண்டர் (பயிரன் கூட்டம்), தாயார் பெயர் பெரியாத்தா (ஓதாலன் கூட்டம்). இவரின் இயற்பெயர் தீர்த்தகிரி கவுண்டர். இவர் பழைய கோட்டைப் பட்டக்காரர் மரபு என்று கூற படுகிறது. இதனால் இவர் இளம்பருவத்தில் தீர்த்தகிரிச் சர்க்கரை எனப் பெயர் பெற்றார். இவர்கள் புவிக்கும் செவிக்கும் புலவோர்கள் சொல்லும் கவிக்கும் இனிமை செய்ததால் சர்க்கரை என பெயர் பெற்றார்களாம்.
தீர்த்தகிரி இளவயதிலேயே மல்யுத்தம், தடிவரிசை, வில்பயிற்சி, வாள்பயிற்சி, சிலம்பாட்டம் போன்ற போர்ப் பயிற்சியை சிவந்தாரையர் என்பார் வழிவந்தவரிடம் கற்றுத் தேர்ந்தார்.கொங்கு நாடு அப்பொழுது மைசூரார் ஆட்சியில் இருந்ததால், கொங்கு நாட்டு வரிப்பணம் சங்ககிரி வழியாக மைசூர் அரசுக்குச் சென்றது. ஒருநாள் வேட்டைக்குச் சென்ற தீர்த்தகிரி மைசூர் அரசுக்குச் செல்லும் வரிப்பணத்தைப் பிடுங்கி ஏழைகட்கு விநியோகித்தார். அப்பொழுது, வரி கொண்டு சென்ற வரி தண்டல்காரரிடம் சென்னிமலைக்கும் சிவன்மலைக்கும் இடையில் ஒரு சின்னமலை பறித்ததாகச் சொல் என்று சொல்லி அனுப்பினார். அதுமுதல் தீர்த்தகிரிக்குச் சின்னமலை என்ற பெயர் வழங்கலாயிற்று.
இந்தியாவுக்கு வியாபாரம் செய்ய வந்த பிரித்தானியக் கிழக்கிந்தியக் கம்பனியினர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நாட்டில் ஆதிக்கம் செலுத்துவதைத் தடுக்க வேண்டும் என்று சின்னமலை விரும்பினார். இன்றைய கேரளத்திலும் கொங்கு நாட்டின் சேலம் பகுதியிலும் இருந்த கிழக்கிந்திய கம்பெனிப்படை ஒன்றுசேராவண்ணம் இடையில் பெரும் தடையாகச் சின்னமலை விளங்கினார். டிசம்பர் 7, 1782 இல் ஐதரலியின் மறைவிற்குப் பின் திப்பு சுல்தான் மைசூர் சீரங்கப் பட்டணத்தில் ஆட்சிக்கு வந்து கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியிரை எதிர்த்துக் கடும் போர் செய்து வந்தார். சின்னமலை ஆயிரக்கணக்கான கொங்கு இளைஞர்களைத் திரட்டி மைசூர் சென்றார். சின்னமலையின் கொங்குப்படை சித்தேசுவரம், மழவல்லி, சீரங்கப்பட்டணம் போர்களில் திப்புவின் வெற்றிக்குப் பெரிதும் உதவியது. குறிப்பாக 40,000 வீரர்களோடு மழவல்லியில் போரிட்ட வெள்ளையர் படைகட்குக் கொங்குப்படை பெரும் சேதத்தை உண்டாக்கியது. நெப்போலியனிடம் படை உதவி கேட்டுத் திப்பு சுல்தான் அனுப்பிய தூதுக்குழுவில் சின்னமலையின் மெய்க்காப்பாளர் கருப்பசேர்வையும் இடம் பெற்றிருந்தார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இந்திய அரசு வெளியிட்டுள்ள தீரன் சின்னமலை நினைவு தபால் தலை
நான்காம் மைசூர்ப் போரில் மே 4, 1799-இல் கன்னட நாட்டின் போர்வாள் ஆன திப்பு சுல்தான் போர்க்களத்தில் வீரமரணம் எய்திய பின் சின்னமலை கொங்கு நாடு வந்து ஓடாநிலை என்னும் ஊரில் கோட்டை கட்டிப் போருக்குத் தயார் ஆனார். ஏற்கெனவே ஏப்ரல் 18, 1792-இல் தான் வாங்கிய சிவன்மலை - பட்டாலிக் காட்டில் வீரர்கட்குப் பயிற்சி அளித்தார். ஆயுதங்கள் தயாரித்தார். ஓடாநிலையில் பிரெஞ்சுக்காரர் துணையோடு பீரங்கிகளும் தயாரிக்கப்பட்டன. தீர்த்தகிரிச் சர்க்கரை உத்தமக் காமிண்ட மன்றாடியார் என்று சின்னமலை தன்னைப் பாளையக்காரராக அறிவித்துக் கொண்டு கொங்குநாட்டுப் பாளையக்காரர்களை ஓரணியில் சேர்க்க முற்பட்டார். போராளிகளின் கூட்டமைப்பை ஏற்படுத்தி விருப்பாட்சி கோபால நாயக்கர், திப்புவிடம் பணியாற்றிய மராட்டிய மாவீரர் தூண்டாஜிவாக், பரமத்தி அப்பாச்சி ஆகியவர்களோடு இணைந்து ஜூன் 3, 1800 அன்று கோவைக்கோட்டையைத் தகர்த்து அங்கிருந்து லெப்டினன்ட் கர்னல் கே. க்ஸிஸ்டரின் கம்பெனியின் 5 ஆம் பட்டாளத்தை அழிக்க கோவைப்புரட்சிக்குச் சின்னமலை திட்டமிட்டார். முந்தியநாளே போராளிகள் அணியில் சிலர் அறிவிப்பின்றிச் சண்டையைத் தொடங்கியதால் கோவைப்புரட்சி தோல்வியுற்றது.
இடையறாத போர் வாழ்விலும் பல கோயில்களுக்குத் திருப்பணிகள் செய்தார். புலவர் பெருமக்களை ஆதரித்தார். சின்னமலை கோயில் கொடை பற்றிய கல்வெட்டுகள் சிவன்மலை, பட்டாலி, கவுண்டம்பாளையம் ஆகிய ஊர்களில் உள்ளன. சமூக ஒற்றுமை சின்னமலையிடம் மிகச் சிறப்பாக விளங்கியது. அவர் கூட்டமைப்பில் வேளாளர், நாயக்கர், வேட்டுவர், தாழ்த்த பட்டோர், தேவர், வன்னியர், நாடார் மற்றும் இஸ்லாமியர் பலர் இருந்தனர். ஓமலூர் சேமலைப் படையாச்சி, கருப்பசேர்வை, ஃபத்தே முகம்மது உசேன், முட்டுக்கட்டைப் பெருமாத்தேவன் சென்னிமலை நாடார் ஆகியோர் பலர் சின்னமலை படையில் முக்கியம் பெற்றிருந்தனர். எப்படியாவது சின்னமலையை ஒழிக்க வேண்டும் என்று ஆங்கிலேயர் முடிவு செய்தனர்.

வெற்றி
1801-இல் ஈரோடு காவிரிக்கரையிலும், 1802-இல் ஓடாநிலையிலும், 1804-இல் அறச்சலூரிலும் ஆங்கிலேயர்களுடன் நடைபெற்ற போர்களில் சின்னமலை பெரும் வெற்றி பெற்றார். ஓடாநிலைப் போரில் ஆங்கிலத் தளபதி கர்னல் மேக்ஸ்வெல் தலையைக் கொய்து மொட்டையடித்துச் செம்புள்ளி கரும்புள்ளி குத்தி ஊர்வலம் விட்டது குறிப்பிடத்தக்கது. சின்னமலையின் ஓடாநிலைக் கோட்டையைத் தகர்க்கக் கள்ளிக்கோட்டையிலிருந்து மிகப்பெரும் அளவில் பீரங்கிப்படை வந்தது. சுபேதார் வேலப்பன் அறிவுரைப்படி சின்னமலை ஓடாநிலையிலிருந்து தப்பிப் பழனிமலைத் தொடரில் உள்ள கருமலை சென்றார்.

தூக்கிலிடப்படல்
போரில் சின்னமலையை வெல்ல முடியாது என்று கண்ட ஆங்கிலேயர் சூழ்ச்சி மூலம், சின்னமலையைக் கைது செய்து சங்ககிரிக் கோட்டைக்குக் கொண்டு சென்று போலி விசாரணை நடத்தி ஜூலை 31,, 1805 அன்று தூக்கிலிட்டனர். தம்பியரும், கருப்ப சேர்வையும் உடன் வீரமரணம் எய்தினர்.
சின்னமலை நினைத்திருந்தால் கொங்குநாட்டு நிர்வாகப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டு வரிவசூலில் பத்தில் மூன்று பங்கு பெற்றுத் தொடர்ந்து ஆட்சி செலுத்தி சுதேச சமஸ்தானம்போல 1947 வரை விளங்கியிருக்கலாம். ஆங்கிலேயரும் அவ்வாறே வேண்டிக்கொண்டனர். ஆனால் சின்னமலை அதை மறுத்து வீரமரணம் அடைந்தார். சின்னமலை ஆங்கில வெள்ளத்தைத் தடுக்கும் பெருமலையாக விளங்கினார்.
கௌரவிப்பு
முன்பு தீரன் சின்னமலை நினைவாகப் திருச்சிராப்பள்ளியை தலைமையிடமாக கொண்டு போக்குவரத்துக் கழகமும், கரூரை தலைமையிடமாக கொண்டு தனி மாவட்டமும் இருந்தது. தீரன் சின்னமலைக்குத் தமிழக அரசு சென்னையில் உருவச்சிலை ஒன்றை அமைத்ததுள்ளது. தமிழக அரசின் சார்பில் ஓடாநிலையில் சின்னமலை நினைவு மணிமண்டபம் உள்ளது. ஈரோடு மாவட்ட ஆட்சியர் அலுவலகத்திற்குத் தீரன் சின்னமலை மாளிகை என்று பெயர் சூட்டப்பட்டுள்ளது. ஏப்ரல் 17 அன்று அவர் பிறந்த நாளிலும், அவர் மறைந்த ஆடிப் பதினெட்டு நாளிலும் அவருக்கு அஞ்சலி செலுத்திக் கொங்கு மக்கள் தங்கள் நன்றியைச் செலுத்துகின்றனர். இந்திய அரசின் தபால்தந்தி தகவல் தொடர்புத்துறை 31 ஜூலை 2005 அன்று தீரன் சின்னமலை நினைவு அஞ்சல் தலை வெளியிட்டுள்ளது.

கவுண்டர் என பொதுவாக அழைக்கப்படும் கொங்கு வேளாளர் இனம் தமிழ்நாட்டின் மேற்கு மாவட்டங்களில் வசிக்கும் தமிழைத் தாய் மொழியாக கொண்ட ஒரு சமுதாயமாகும். கொங்கு நாட்டுப் பகுதிகளில் பெருமளவில் உள்ள இவர்கள் பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பை சேர்ந்தவர்கள். தமிழகத்தில் இவர்களை பொதுவாக கவுண்டர் சமுதாயம் என்றும் கொங்கு சமுதாயம் என்றும் அழைப்பர். கவுண்டர் என்ற சொல்லுக்கு நிலத்தை, மக்களை, நாட்டை காப்பவன் என்று புலவர் ராசு கூறுகின்றார் .

கவுண்டர்கள் இன்று பெருமளவு விவசாயம் மற்றும் தொழிற்றுறையில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். தமிழக அரசியலில் முக்கிய பங்கு வகிக்கும் கவுண்டர்கள்,திண்டுக்கல், கோயம்புத்தூர், தர்மபுரி, ஈரோடு, கரூர், கிருஷ்ணகிரி, நீலகிரி, சேலம், நாமக்கல், திருப்பூர் மாவட்டங்களில் பரவலாக வாழ்ந்து வருகின்றனர்

கொங்கு வேளாளர் குலங்கள் 60, 90 என வளர்ந்து தற்போது 141 ஆகியுள்ளன. அழகுமலைக் குறவஞ்சி 18ம் நுற்றாண்டுக்குரியது. இதில் 141 குலங்கள் பற்றி பட்டியல் அமைந்துள்ளது. மரத்தின் கிளைகளாக பரந்து விரிந்து குலப்பெயர்களை அறியலாம். அவை,

1. அகினி
2. அந்துவ‌ன்
3. அன‌ங‌ன்
4. அழகன்
5. ஆடை
6. ஆதி
7. ஆதித்ர்ய கும்பன்
8. ஆதிரை
9. ஆந்தை
10. ஆரியன்
11. ஆவ‌ன்
12. இந்தரன்
13. ஈன்சென்
14. உவனன்
15. என்னை
16. ஓதாலர்
17. ஒழுக்கர்
18. கடுந்துவி
19. கண்ணன்
20. கம்பன்
21. கருன்கண்ணன்
22. கலிஞி
23. கன்னந்தை
24. கனவாலன்
25. காடன்
26. காடை
27. காரி
28. காவலன்
29. கிளியன்
30. கீரன்
31. குண்குலி
32. குண்டலி
33. குமராந்தை
34. குயிலன்
35. குருப்பன்
36. குழயான்
37. குனியன்
38. குனுக்கன்
39. கூரை
40. கொட்டாரர்
41. கொட்ராந்தை
42. கோடரஙி
43. கோவர்
44. கோவேந்தர்
45. கௌரி
46. சத்துவராயன்
47. சனகன்
48. சாத்தாந்தை
49. செங்க‌ன்னன்
50. செங்குன்னி
51. செம்பூத்தான்
52. செம்பொன்
53. செம்வன்
54. செல்லம்
55. செல்லன்
56. செவ்வயன்
57. சேடன்
58. சேரலன்
59. சேரன்
60. சேவடி
61. சிலம்பன்
62. சுரபி
63. சூரியன்
64. சூலன்
65. சோதி
66. சோமன்
67. செளரியன்
68. தவளையன்
69. தளிஞ்சி
70. தன்டுமன்
71. தனக்கவன்
72. தனவந்தன்
73. தனசயன்
74. தூரன்
75. தேமான்
76. தேவேந்தரன்
77. தொரக்கன்
78. தோடை
79. நந்தன்
80. நாரை
81. நீருன்னி
82. நீலன்
83. நெட்டைமணியன்
84. நெய்தாலி
85. நெரியன்
86. ப்ரம்மன்
87. பஞ்சமன்
88. படுகுன்னி
89. பதுமன்
90. பயிரன்
91. பரத‌ன்
92. பவளன்
93. பன்னன்
94. பன்னை
95. பனங்காடன்
96. பனையன்
97. பாண்டியன்
98. பாதாரய்
99. பாம்பன்
100. பாமரன்
101. பாலியன்
102. பானன்
103. பிள்ளன்
104. புதன்
105. புன்னை
106. பூச்சாதை
107. பூசன்
108. பூதியன்
109. பெரியன்
110. பெருங்குடி
111. பைதாலி
112. பொடியன்
113. பொருள்தந்தான்
114. பொன்னன்
115. மணியன்
116. மயிலன்
117. மழ்உழகர்
118. மாடை
119. மாதமன்
120. மாதுலி
121. மாவலர்
122. மீனவன்
123. முக்கண்ணன்
124. முத்தன்
125. முழுகாதன்
126. முனைவீரன்
127. மூரியன்
128. மூலன்
129. மெதி
130. மொய்ம்பன்
131. வணக்கன்
132. வாணன்
133. விரதன்
134. விரைவுளன்
135. வில்லி
136. வெளியன் (விளியன்குலம என்றும் விழியகுலம் என்றும் கூறபடும்)
137. விளோசனன்
138. வெந்தை
139. வெந்துவன்
140. வெளம்பன்
141. வெளையன்

என்பனவாகும்.

செல்லன், விழியன், கண்ணன், பனையன், மணியன் குலத்தவர்களில் சிலர் மட்டும் வேறு இடங்களுக்கு குடி பெயர்ந்து பின்னாளில் கொங்கு நாட்டு வேளாளர் (நாட்டுக்கவுண்டர்) என்று அழைக்கப்படுகின்றனர். அவர்கள் குலப்பிரிவு,

1. பருத்திப்பள்ளி செல்லன் குலம்
2. ராசிபுரம் விழியன் குலம்
3. மல்லசமுத்திரம் விழியன் குலம்
4. திண்டமங்கலம் விழியன் குலம்
5. மோரூர் கண்ணன் குலம்
6. மொளசி கண்ணன் குலம்
7. வெண்ணந்தூர் கண்ணன் குலம்
8. ஏழூர் பண்ணை குலம்
9. வீரபாண்டி மணியன் குலம்

என்று அழைக்கப்படுகிறது.